Shun, galaksiler arası bir inşaat mühendisi olarak görevlendirilmişti.

Görevi, Dünya'yı tamamen yok etmekti; çünkü bu gezegen, büyük bir intergalaktik ekspres yolunun yapımına engel oluyordu.

Bu yol, galaksi boyunca hızla seyahat edebilmek için çok önemliydi.

Ancak, bu plan, Dünya’daki tüm yaşamı sona erdirecekti.

Shun, bu görevi yıllarca beklemişti ve başka bir alternatifi yoktu.

Dünya'nın yok edilmesi, galaksi için gerekliydi. Fakat, oraya ayak basmadan önce, Shun insanları pek umursamıyordu. Ne de olsa, onlar sadece küçük bir engeldi.

İlk günü, Dünya'da alıştığı hayatın çok dışında, onun için bilinmeyen bir kültürde geçti.

Chondan adında bir adam, bir Thai restoranının sahibi, Shun’u kendi ev yapımı yemekleriyle büyülemeyi başarmıştı.

Shun, başlangıçta sadece görevini unutmamak için bu yemekleri denemişti. Ama Chondan’ın yemekleri, Shun’un hiç deneyimlemediği bir tat ile doluydu.

Düşünceleri yemeklerin tadıyla buluştuğunda, galaksiler arası yolculuk planları sanki geçici bir parantez gibi kayboluyordu.

İlk başta, sadece bir kaç öğün keyif için yemek yedi.

Ancak her bir yemekle, Shun’un yavaşça bir bağımlılık geliştirmesi kaçınılmaz oldu.

Chondan’ın yemekleri, yalnızca lezzetli değil, aynı zamanda ondan çok daha fazlasını vaat ediyordu.

Sadece yemek değil, her tabak adeta bir tür zevk, huzur ve içsel bir tatmin sunuyordu.

Shun, galaksinin öteki köşelerinde uzun yıllar boyunca yiyebileceği her türlü lüks yemeği tatmıştı ama hiçbiri, Chondan’ın yemeklerinin taşıdığı sıcaklık ve özlemi vermiyordu.

Bir öğleden sonra, yemek masasında otururken, Shun bir an düşündü: Dünya'yı yok etmek ne kadar zorlayıcı bir görev olsa da, belki bir süre bu yemeklerin keyfini çıkarabilirim.

Duygusal olarak, Chondan’ın yemekleri onu şaşırtmıştı; çünkü galaktik mühendislik görevlerinde her zaman mantık ve verimlilik ön planda olurdu.

Fakat burada, Dünya'da, mantıksızca hissettiren bir şey vardı: yemeklerin tadı. Ve tatlar, onu başka bir dünyaya, bir huzur noktasına taşıyordu.

Shun bir süre daha Chondan’ın restoranına gizlice devam etti.

Dünya'nın yok olmasını ertelemek, bir anlamda kaçış gibi görünüyordu.

Her yemek sonrası, görevine dönüş düşüncesi yavaşça zayıflıyordu.

O andan itibaren, görevinin sadece bir plan olduğunu, Dünya'nın yok edilmesinin basit bir emir ve bir gereklilikten ibaret olmadığını fark etmeye başlamıştı.

Chondan’ın mutfak becerisi, Shun’un dünyasında bir değişim yaratıyordu.

Ve böylece, Shun dünyayı yok etme kararını ertelemişti.

Hem de birer tabak dolusu yemekle.

Tüm bu tatlar ve içsel huzur, galaktik mühendislik görevinden daha ağır basıyordu.

Zaten bir gün bıkarsa, dünyayı yeniden yok etmeye karar verebilir, ama şimdilik, lezzetli yemeklerin ve dostane sohbetlerin tadını çıkarma zamanıydı.