Bir zamanlar aynı sıraları paylaşan iki çocuk, okul yıllarında ağır zorbalıklara maruz kalır.

Sessiz çığlıklarla geçen bu karanlık dönem, ikisinin de hayatında derin yaralar açar.

Ancak zamanla yolları farklı yönlere savrulur.

Biri, yaşadığı acıları içinde büyütür, bastıramadığı öfke ve adalet arzusuyla beslenir.

Yıllar sonra o çocuk, geçmişin hesabını kendi yöntemleriyle sormaya karar verir ve karanlık bir yola girerek intikam uğruna birer birer kurbanlarını seçen bir seri katile dönüşür.

Diğeri ise acısını başka bir yöne kanalize eder. Yaşadıklarını geride bırakmaya, yeniden tutunmaya çalışır.

Kendini insanlara yardım etmeye adar ve sonunda bir polis dedektifi olur.

Suçla mücadele ederek adaletin içinde yer almak, onun hayatta kalma şeklidir.

Ancak kader, onları yeniden karşı karşıya getirir.

Şehirde art arda yaşanan esrarengiz cinayetler, dedektifi eski yaralarının izini süreceği bir avın içine çeker.

Her ipucu, onu geçmişe götürür; her kurban, tanıdık bir anının kapısını aralar.

Zamanla, seri katilin kimliği belirginleşmeye başladıkça, dedektif dehşet verici gerçekle yüzleşir: Katil, en yakın dostudur.

Artık bu yalnızca bir cinayet soruşturması değil, iç içe geçmiş travmaların, vicdanın ve dostluğun acımasız bir sınavıdır.

Dedektif, adalet ile sadakat arasında seçim yapmak zorundadır.

Peki, hangisi daha ağır basar: yasalar mı, yoksa çocuklukta birlikte parçalanan kalplerin sessiz bağı mı?